Whaa, ik heb het gedaan: mijn eerste week-dagboek gepubliceerd op pretparque. Voor het internet een mini pixel aan data, voor jou een kwartiertje lezen en voor mij een grote stap. Hoezo een grote stap? Welja, schrijven doe ik het allerliefst. Al doe ik het iedere dag maar vijf minuten, áls ik het maar doe. Dat is me dus een volle week gelukt. En ik heb het zelfs gepubliceerd, nah! En nu doorpakken, daarom: welkom bij de tweede editie van mijn week in woorden.
Mijn week in woorden
Deze week begon saai, kwakkelde even door en is toen goed herrezen. Het dieptepunt was dinsdagnacht, het hoogtepunt was absoluut het weekend.
Maandag
Hee het is vroeger licht en vroeger donker. Wintertijd, I feel you. Normaal gesproken zit ik ’s ochtends vroeg met Fritsepits uren in het donker, maar nu de klok een uur is teruggezet, valt dat gelukkig wel mee. Zo voelde half 5 toch nog een beetje als half 6 (…). Maandag is ook crèchedag in Huize Frits, wat betekent dat we de week in alle rust kunnen beginnen (ná dat we hem hebben afgedropt).
En hóe zijn we de week begonnen… Ik heb deze maandagochtend iets heel leuks gedaan. Zoals je in mijn vorige week in woorden kon lezen, ben ik in de wereld van menstruatie-ondergoed gedoken. Daar wil ik een mooi artikel over schrijven en bij een mooi artikel horen mooie foto’s… Klinkt kinky hè? Wordt vervolgd.
Ook was er een moment van grote paniek! Ik was een van de miljoenen slachtoffers van de instagram glitch. Ik kwam mijn account niet meer in, daarna was mijn hele feed verdwenen en kon niemand mijn gebruikersnaam vinden. Paniek alom! Van de ene kant: Instagram is ook maar Instagram, wat maakt het uit? Van de andere kant spookten alle gemene meisjesnamen vanaf groep 3 door mijn hoofd en dacht ik dat ik persoonlijk gehackt was. Gelukkig bleek ik zo belangrijk niet.
’s Avonds keken we naar Het Gouden Uur, een nieuwe dramaserie over het eerste uur na een terroristische aanslag in Amsterdam met Nasrdin Dchar in de hoofdrol. Nasrdin Dchar is Potlood uit Mocro Maffia, dus je begrijpt: mijn verwachtingen waren hoog. Kijk en oordeel zelf, maaaarrr als dit is hoe de politie te werk gaat na een terroristische aanslag in Nederland dan is wonen in Lanaken toch niet zo’n slecht idee.
Dinsdag
Deze dag was grijs, traag, gurig en grauw. Het werken ging zo zo. Niet heel spannend, niet heel saai. Evenals de avond. Om kwart voor negen zei ik tabee, weg ermee en ging ik in bed lezen in De Camino, een literaire thriller van Anya Niewierra. Eén hoofdstuk en ik sliep.
Af en toe heb je zulke saaie dagen, ik weet het, maar hiermee kan ik toch geen blog vullen! Kom op zeg, dit kan beter, Steegmans. Daarom heb ik iets gekocht! Bij de kringloopwinkel! Voor 40 euro. Het is prachtig en fantastisch en het heeft een fikse opknapbeurt nodig, iets waar ik de donkere maanden prima zoet mee ben. Wat denk je dat het is…? Ik verklap het snel, eerst mag je even raden. Later deze week haal ik het op en zal ik een foto delen.
Woensdag
Er is gesnauwd in Huize Frits! Eens in de zo veel tijd slaat de vermoeidheid zo hard toe dat we – de ouders van Frits – elkaar afsnauwen. Zo idioot stom, onnodig en zielig (voor ons allebei). Maar het zijn van die momenten dat de vermoeidheid overheerst – en zeker van die momenten dat je net lekker in slaap dommelt terwijl je de dekens pikt en de ander bloot en koud op bed ligt en je aantikt om alsjeblieft wat deken te mogen en je dan niet meer lekker in slaap dommelt maar klaarwakker en mega geïrriteerd in bed ligt en fully woke bent maar de ander wel onder de deken ligt maar niet meer durft te bewegen omdat je zo gemeen reageerde (sorry).
Dus wat moest er gebeuren? Er moest gezwommen worden! Ik zat mooi voor kantoortijd op mijn fietsje richting de sportschool en heb 40 minuten lang baantjes getrokken. Met een leeg hoofd en natte haren belde ik het thuisfront met een soort van geslaagde verzoeningspoging (heeft iemand nog een cadeautip voor een man van midden dertig?) en kon ik redelijk afgekoeld naar kantoor fietsen.
Op kantoor belandde ik in een wervelwind van stress en deadlines, pas ver na de lunch ging de storm liggen.
Donderdag
En toen kwam donderdag en sindsdien ging alles beter! Donderdag is Frits-dag en het plan lag uitgetekend klaar. ’s Ochtends gingen we onze grote entree maken in De Boomhuttenclub. Dat is, denk ik, het kindvriendelijkste café van Nederland. Een ontbijt slash lunchcafé gemaakt voor (yuppen-)ouders met (hippe) jonge kinderen. Lees: een mooi Scandinavisch interieur, genoeg kinderstoelen, ruimte voor de kinderwagen, een lekkere menukaart én: boomhutten waarin de kleintjes kunnen klimmen en klauteren. Frits vond het fantastisch en ik kon zowaar een warme koffie drinken. Grootste traktatie: daarna deed Frits een dut van wel 3 uur!
Daarna gingen we naar de tandarts (ik lag, Frits keek) en kon ik me klaar gaan maken voor het avondprogramma. Dat was een private dining aan een chef’s table in Blue Blood, het restaurant in het Hilton van Den Haag. Als je van hotelbars houdt, is de bijbehorende bar zeker een tip om eens een middag aan door te brengen. Hier hoor je veel verschillende talen en kom je makkelijk in gesprek met internationale hotelgasten. Très métropolitain! Ook het restaurant is erg sfeervol en het is leuk uitkijken op de sushibar. Over de sushi: die is er een tien, net als de kreeft. Je moet er wel voor in de buidel tasten, maar ja, als je dan uiteten gaat…
Een intieme setting bij Blue Blood in Den Haag, al zou ik toch een tafel in het restaurant aanraden.
Vrijdag
Een kantoordag met een erg specifieke planning: opruimen! We hebben alle kasten leeggehaald, drie dozen kerstversiering gevonden en het kantoor klaargemaakt voor nieuw meubilair. De werkdag sloten we af met een wijntje en toen moest ik snel naar huis, want ik had Frits-avond. Erik ging uiteten met vrienden, dus was het me, myself and I op de bank. Erg jammer dat ik geen romantische kerstfilm had om naar te kijken (Lindsay Lohan, ik kijk naar jou) en uit pure verveling maar de eerste aflevering van Game of Thrones heb opgezet.
Je begrijpt: ik lag er vroeg in.
Zaterdag
En dat bleek de volgende ochtend handig. Want aangezien Frits graag iedere nacht tussen drie en vier uur erop los spookt, heb ik mijn slaap hard nodig. Om vervolgens pas rond half acht wakker te worden, wat betekent dat ik me moet haasten om op tijd te komen bij de zwemles van Frits. Maar met een prachtig staaltje time management is me dat wederom gelukt. Ik zou er een award voor moeten krijgen… In het zwembad hebben we genoten – echt, zwemmen met een klein kind is zó leuk – en daarna kon ik naar de kringloopwinkel fietsen om mijn schat op te halen. Zo veel zin in dit project! Het is steeds te donker om een goede foto te maken, maar ik ben ermee bezig. De kringloopvondst staat nu midden op de eettafel te stralen, dus nog even geduld (:
Frits op avontuur in De Boomhuttenclub
Mijn nieuwe hobbyproject opgehaald bij de kringloop.
En toen was het tijd voor mijn eigen zwemles en heb ik heerlijke baantjes getrokken in het zwembad. Na de zwemles lunchte ik bij Green Rebel, een nieuwe plant based zaak bij Den Haag HollandSpoor. Nog niet eerder heb ik bewust een plantaardige maaltijd gegeten en wow wow wow, wat was ik blij verrast. Op aanraden van eigenaar Erwin at ik de Dutch Dandy, een bietenburger tussen een prachtig roze broodje. Nou, als ik niet had geweten dat dit beslist géén vlees was, had ik het misschien niet geproefd. Zo sappig, zo lekker. De burger én de ‘kaas’. Een oprechte aanrader. Evenals de cauli pops. Een soort van popcornkip maar dan met bloemkool. Ook een heerlijke snack. Plant-based comfort food klopt als een bus dus. Ze doen ook aan thuisbezorgen en ik denk dat ik dat zeker eens ga doen. Een tip!
Voor herhaling vatbaar: de Dutch Dandy-burger bij Green Rebel
Na de lunch was het tijd voor een verjaardag en compenseerde ik de gezonde dag met drie keurige glazen wijn. Het was opnieuw een Frits-avond voor mij en aangezien bijzondere kringloopvondsten momenteel het spannendste zijn in mijn leven, lag ik er vroeg in.
Zondag
Frits heeft doorgeslapen! Een feestje. En we hebben de hele ochtend gespeeld met alle schoendozen die ik in huis kon vinden. Torens bouwen, kapot slaan, over uitglijden, kapot scheuren, werkelijk alles hebben we eruit gehaald. Nu nog naar het oud papier brengen…
Maar eerst mijn kleding wegbrengen naar de kledingmarkt van De Klerenmeisjes. Voor 30 euro heb ik daar een rek gehuurd en uiteindelijk heb ik voor 200 euro aan kleding verkocht. Een prima opbrengst voor een erg gezellige middag onder luifels met heaters en goed gezelschap. En het idee dat ik andere mensen heb blij gemaakt met items die al drie jaar onaangetast in mijn kast hingen, voelt goed. Deze week zet ik nog een paar mooie items op Vinted, dus houd mijn account in de gaten. Mocht je nog op zoek zijn naar kleding voor de feestdagen, die heb ik!
Met een lege koffer en een gevulde portemonnee ging ik huiswaarts waar man en kind met honger op me wachten. Dat vroeg op frietjes en een bankhangavond. Bij gebrek aan beter (Lindsay, schiet nou op) keken we naar De Verraders – de Halloween editie op Videoland en, het mag gezegd worden, ik vond de eerste drie afleveringen erg vermakelijk.
Waar ik komende week naar uit kijk
Naar de eerste kerstfilm van het jaar: Falling for Christmas met Lindsay Lohan, donderdag op Netflix. Naar het weekend, want ik ga naar Maastricht. En naar de intocht van Sinterklas, want dat is de eerste keer voor Frits.
Tot volgende week!
