Is rosé pauper of prima?

Pardon? Is dit alles wat er is? Is dit de keuze die ik moet maken? Hoezo moet ik deze keuze maken? Kun je de wereldbevolking opsplitsen in twee delen: de mensen die rosé prima vinden en de mensen die rosé pauper vinden? Zijn er geheime rosé sociétés die ’s avonds in (wijn)kelders bijeen komen om hun strategie te bepalen; sluiten ze zich aan bij #teamPauper of #teamPrima? Heb ik me, nergens van bewust, per toeval tussen beide kampen bewogen? Moet ik nu een kant kiezen? Reikt de polarisatie tot in mijn glas?

En ook: wil ik me wel buigen over deze kwestie? Wat als ik hierna rosé niet meer prima vind, wat drink ik dan? Wat als ik het wél prima vind, maar ontdek dat mensen die ik liefheb al tijden op me neerkijken, omdat zij het pauper vinden? Of nog erger: wat als vreemden op me neerkijken omdat ik proost met rosé? Is dit de reden waarom meisjes met de naam Valérie mij over het algemeen negeren?

Pauper of prima?!

Je ziet: hier begint gelijk iets te borrelen. Neem alleen al de vraagstelling: is rosé pauper of prima? Dat is een erg suggestieve vraag, vind je ook niet? Het insinueert dat er slechts twee mogelijkheden zijn: rosé is pauper óf prima. Het woordje ‘of’ maakt duidelijk dat het om een keuze gaat. Is Barbie een progressieve powervrouw of een ambassadrice van het patriarchaat? Is André Rieu een entertainer of een muzikant? Is Aubel een voornaam of een achternaam?

Keuzes kiezen

Als je kiest voor pauper, kan rosé blijkbaar niet prima zijn. Kies je voor prima, dan vind je rosé blijkbaar niet pauper. Synoniemen van ‘pauper’ zijn arme, clochard, have-not, sloeber, zwerver. Stuk voor stuk termen met een nogal negatieve bijklank. Terwijl het synoniem van ‘prima’ oké is. Het tegenovergestelde van pauper is rijkaard (niet Frank). Waarom zou rosé überhaupt armzalig zijn? Hoe dan?

Plebs, gepeupel en ander geneuzel

Mocht je rosé pauper vinden, dan acht je jezelf waarschijnlijk rijker dan een rosé-drinker. Rijker in smaak, rijker in status en rijker in geld – schat ik zo in. Sowieso is pauper een term die volgens mij alleen door rijke mensen wordt gebruikt. Als rijkaard vind je rosé misschien een drankje voor de armen, zoals geprakte doperwten ook kaviaar voor het gepeupel is. En dan is de vraagt als volgt: is rosé een drankje voor het plebs?

Beach wine en code rosé

Rosé wordt veelal gedronken op het strand of tijdens een picknick. Naar het strand gaan wordt vaak gezien als een luxe: je bent vrij om naar het strand te gaan dus je hoeft niet te werken dus je hebt geld om vrij te zijn. Je neemt een flesje rosé mee of je bestelt er een bij een strandtent. Picknicken is nog zoiets – al is het wel goedkoper dan uiteten gaan. Je kunt ook naar het strand gaan met alleen je Dopper gevuld met water, dus als jij kiest voor rosé is dat een luxe.

Misschien moeten we het omdraaien en ervan uitgaan dat rosé prima is: waarom zouden sommige mensen het dan pauper vinden? Zou dat komen omdat hype beast Bas Smit, voor mij toch het toonbeeld van smaak kun je niet kopen – een eigen rosé merk heeft gelanceerd? Of omdat het nieuwe pension van de Meilandjes Code Rosé heet?

It’s not you, it’s the marketing

Ik vraag het een bevriende sommelier, die gelijk een standpunt inneemt. Hij legt uit dat rosé niet pauper is, maar dat de marketing van rosé dat wél is. “Rosé wordt vaak gezien als restproduct; ‘een wijnmaker maakt rode wijn en de restjes gebruikt hij voor rosé,’ dat idee.”

Hedendaagse marketing van rosé, zomaar op straat.

Oude versus Nieuwe Wereld

“Ook speelt hier de Oude versus de Nieuwe Wijnwereld een rol. In de Oude Wijnwereld (Europa) wordt rosé via een traditioneel productieproces gemaakt, terwijl rosé in de Nieuwe Wereld (soms) een kwestie van simpelweg mengen is. In landen als Zuid-Afrika, Australië, Nieuw-Zeeland en Amerika mag je witte wijn met rode wijn mixen en het rosé noemen. In de Oude Wijnwereld is dit verboden. Rosé uit de Nieuwe Wereld is eigenlijk vaak niet meer dan een witte wijn met een kleurtje. Dan staat er op het etiket bijvoorbeeld Chardonnay Rosé, terwijl chardonnay een witte druif is waar geen kleur van af komt. Dat kan dus eigenlijk, volgens de wetten van de Oude Wijnwereld, geen rosé zijn. De Oude Wijnwereld maakt rosé met de schil van een blauwe druif.”

Pauper imago

Oké. Rosé uit de Oude Wijnwereld is dus ambacht, rosé uit de Nieuwe Wijnwereld is bulk. Bas Smit is rijk maar heeft hij ook smaak? In de Nieuwe Wijnwereld mogen ze mixen, in de Oude Wijnwereld vinden ze dat niks. “Dankzij het makkelijke maakproces van mengen en mixen, is rosé een wijn op bulkniveau,” gaat mijn vriend de sommelier verder. “Stel, je bent door je rosé heen maar je hebt wel nog witte wijn staan. Dan kun je daar makkelijk rosé van maken en aan de massa verkopen voor een lage prijs. Zo wordt het imago van de traditionele kwaliteitsrosé onderuit gehaald en heeft rosé een goedkoop imago.”

En voilà, we hebben het pauper imago te pakken.

Wijn-spijs combinatie

Zonder dat ik er tussenkom gaat hij verder. “Marketing technisch zie ik nog veel kansen liggen voor rosé. Rosé wordt nu vaak neergezet als het perfecte zomerdrankje, een beach drink. Ik bedoel, het overgrote deel van de rosémarkt bestaat uit de goedkope bulkwijnen die bij de Albert Heijn en de Jumbo in het schap liggen. Die wijnen worden voor vijf euro per fles verkocht en komen helemaal uit Australië. Gelukkig zijn we weg bij de trend van zoete rosé’s en maken we nu ‘gris’ met veel zuren en frisheid. Dat is een goede ontwikkeling. En ik zou als marketingmeneer van rosé meer focussen op de gastronomische inzetbaarheid. Dan kan rosé meer ingezet worden als wijn-spijs combinatie in hoogwaardige restaurants, in plaats van geschonken worden op een terras.”

Aha, dus meer dan alleen saté met rosé. Olé.

Emotionele wijn

Toegegeven, toen ik deze vriend belde had ik niet zo’n serieus antwoord verwacht. Daarom stel ik de vraag ook aan een minder serieuze vriendin. “Is rosé pauper of prima?”, vraag ik. Ook zij schiet los als een kurk: “Of rosé pauper of prima is, is naar mijn mening afhankelijk van factoren als: de humeur/weer-ratio. De hoeveelheid ijs ín het glas met rosé. De maat, vorm en glans van het glas. De mate van condens én de mate van gezelligheid van de sociale partner waarmee rosé wordt gedronken.”

Oké oké, dat zijn inderdaad een hoop factoren om te bepalen of rosé pauper of prima is. Wie had dat gedacht? Waarschijnlijk degene die de vraag stelde via Instagram.

Een andere vriendin, misschien wel de minst serieuze vriendin die ik heb, was zo kort als een kurk: “Rosé is seizoensgebonden. In de winter is rosé fokking pauper.” Haar woorden, niet de mijne.

Momentum

Wat ik hieruit concludeer is dat er geen antwoord is. En dat is prihima. Rosé komt in een hoop pauper wijnen – weet ik nu, die op een goed moment prima kunnen smaken. Met die broeierige temperaturen van de laatste tijd drink ik graag een rosé. Maar, voortaan loop ik naar de wijnspecialist in plaats van de Jumbo. Tenzij er die middag veel ijs in het glas moet – dan maakt het toch allemaal niet uit. Misschien moeten we het daarover hebben: wijn met ijs, pauper of prima?

Een speciale dank voor dit artikel gaat uit naar Nikki, degene die de vraag stelde. Nikki, bedankt! En als je tot hier gelezen hebt: ook bedankt! Drink en proost met mate en geen achttien geen alcohol. Anders word je misschien een single drunk female en dat wil je ook niet.